De feestdagen
Ik loop op 4 december door een natuurwinkel bij ons in de buurt op zoek naar “verantwoorde” chocoladeletters en andere sint-lekkernijen. Op de plek waar de winkel deze producten normaal etaleert vind ik tot mijn verbazing en ergernis alleen kerst- kransjes en andere soortgelijke lekkernijen in alle soorten en smaken. Ik had de aanname dat een natuurwinkel door het bewuste karakter van deze stroming winkeliers aan zo een vorm van commercie (wij hebben het over 4 december!) niet mee zou doen! Helaas niets is minder waar… ook “mijn natuurwinkel” (ik ben ook Nederlandse en ietwat chauvinistisch) is overstag gegaan. Zwaar teleurgesteld vind ik in een donker hoekje gelukkig nog wat chocoladeletters die, dat is dan weer een voordeel van deze ontwikkeling, 30 % zijn afgeprijsd. Met mijn troostprijsjes ga ik gedesillusioneerd de winkel uit.
Ik ben mij rond de feestdagen altijd erg bewust van onze dualistische wereld; aan de ene kant vind ik sinterklaas en kerst een bijzondere tijd die uitnodigt tot verbinding, dankbaarheid en liefdevol samenzijn met de mensen om je heen. Aan de andere kant ben ik mij bewust van de hele commerciële toestand waarbij de winkeliers de sinterklaasintocht betalen en het lijkt of je het hele jaar door paas-, sint- of kerst- bende in de winkels terugvind.
Wij proberen dan ook op onze manier deze tijd bewust en betekenisvol in te vullen. Door, niet overdreven veel cadeautjes en eten en ons te laten inspireren door o.a. bijzondere verhalen en info over de belangrijke figuren van de betreffende feestdagen, proberen wij tussen de feestdagengekte “alle benen op de grond te houden”. Met dit in mijn achterhoofd ben ik al jaren van plan, als mijn kinderen oud genoeg waren om het te begrijpen, om hun rond deze tijd uit te nodigen hun “oude” speelgoed te delen met andere kinderen die zelf niet zo veel speelgoed hebben.
In verbinding leven
Inmiddels zijn onze lieve zoontjes 6 en 3 jaar oud en zijn zij natuurlijk door onze manier van leven gewend geraakt aan liefdevol omgaan en “in verbinding leven” met andere mensen. Hieronder valt ook het delen met- en zijn voor- anderen die dat nodig hebben; mijn oudste zoontje, van 6 jaar, heeft bijvoorbeeld zijn halve spaarpot gedoneerd aan, en zelfgemaakte “rauwe zoete balletjes” verkocht voor, de slachtoffers van de ramp op de Filippijnen en al jaren komt er regelmatig iemand aan de deur die een kleinigheid vraagt voor “zelfgemaakte” gekopieerde tekeningen. Heel regelmatig “kopen” wij een tekening of geven wij wat geld, een kop hete soep of ander eten en onze kinderen doen hier natuurlijke al jaren aan mee. Regelmatig komen zij met hun eigen spaarpot om iets te geven aan R. en ik ben dan soms juist de kapitalist die vraagt of ze geen “briefjes” hebben gegeven.
Ik was in ieder geval verheugd toen ik in een promo het woord “VerVanglijstje” langs zag komen. Hoewel hiermee het wegbrengen van oude apparaten naar de milieustraat, die waren vervangen door de Sint, werd gestimuleerd, dacht ik dat met deze, volgens mij geniale woordspeling, werd bedoeld dat je voor ieder cadeautje dat je van de Sint (of papa met een baard) krijgt een “vervangend” cadeautje aan een ander minder gefortuneerd kind teruggeeft. Gelukkig zijn er genoeg andere acties en stichtingen etc. die met minder geniale woordspelingen als VerVanglijstje hetzelfde doel bewerkstelligen.
Actie “Schoenmaatje”
Wij hebben met een aantal andere bewuste gezinnen uiteindelijk meegedaan aan “schoenmaatje” http://schoenmaatjes.edukans.nl/ waarbij je “van een simpele schoenendoos een onvergetelijk cadeau maakt”; je versiert de doos en vult hem vervolgens met o.a. schoolspulletjes, knuffel, klein speelgoed etc. De dozen zijn bestemd voor kansarme kinderen op scholen, in weeshuizen, vluchtelingenkampen en opvangcentra voor straatkinderen in verschillende ontwikkelingslanden.
Het voelde zo goed om dit project(je) samen met onze kinderen en andere gezinnen te volbrengen. Papa heeft de schoenendozen met de jongens versierd, ik ben samen met hun kleine bijzondere cadeautjes gaan uitzoeken, die ze vervolgens zelf in de dozen hebben gestopt en daarna zijn wij de dozen samen gaan wegbrengen. Maar… op het “moment suprême” bleek dat ons jongste zoontje misschien toch nog niet oud genoeg is om het helemaal te begrijpen… hij wilde “dus echt niet zijn schoenendoos inleveren” 😉 …maar goed één doos heeft het gehaald.
Hoe geven jullie invulling aan de feestdagen? Ik hoor graag je reactie…
